Ze was de wanhoop nabij. Na een jaar vechten had ze de strijd opgegeven. Asfalteren zou ze de tuin….
Asfalteren? Ik opperde dat er vast andere oplossingen voor het probleem waren en maakte op korte termijn een afspraak om de tuin te komen bekijken.

Direct bij aankomst zag ik het probleem in volle omvang: Zevenblad. De kenners beginnen nu gelijk instemmend mee te klagen. Voor de niet-kenners: Zevenblad is een onkruid; bedrieglijk mooi, bedrieglijk woekerend en bedrieglijk hardnekkig.

Vorige winter hadden ze het huis gekocht. Kale winterse tuin, niet onaardig, niks mis mee. In Augustus kreeg ze de sleutel. En wat ze toen aantrof in de tuin: een grote groene jungle van Zevenblad. Als ze dat had geweten….
Hier was geen wieden meer aan.

Het is niet makkelijk, maar er is wel wat aan Zevenblad te doen:

– Voor wie durft:  In ieder geval is zevenblad eetbaar! en nog lekker ook.
Het smaakt fris en heeft wel iets weg van peterselie.
Maak van de nood een deugd en pluk de jonge blaadjes. Die zijn lekker in salade. Ook strooien op tomatensoep of groentensoep geeft net dat beetje meer kleur en smaak.

– Voor wie het echt kwijt wil: blijven plukken.
Via de bladeren maakt de plant voedingsstoffen aan om nog harder door te groeien. Willen we de plant kwijt dan moeten we zorgen dat hij geen kans krijgt voedingsstoffen aan te maken. Bladeren blijven plukken totdat hij het uiteindelijk opgeeft. Zorg er in ieder geval voor dat de plant niet gaat bloeien. Heel spijtig want de bloemen zijn zoooo mooi! Maar die zorgen ook voor heel veel zaad. Weghalen dus.

Nog beter is het om met een riek of spitvork voorzichtig de wortels uit te steken. Vooral behoedzaam, want ieder stukje wortel dat achterblijft vormt weer een nieuw plantje. Als ook dit consequent volgehouden wordt, wordt de strijd uiteindelijk gewonnen.

– Niet zoveel zin/tijd/energie?
Een drastische methode is: alle planten in de border afvoeren. Alles kaal maken. Daarna een dikke laag (landbouw)plastic eroverheen leggen en dit minstens twee jaar laten liggen. De plant is nu gestikt en verdwenen. Hierna kun je de border weer opnieuw opbouwen.

Het laatste idee sprak haar het meeste aan. Want om nou iedere week blaadjes te gaan zitten plukken… Maar ja, om nou twee jaar tegen zo’n stuk plastic aan te kijken. Dat was nou ook weer niet de bedoeling.
Gelukkkig hoeft dat ook niet.
We hebben een gedeelte van het plastic bedekt met mooi flachkorn-grind. Hierop een paar grote houten bakken met siergrassen en heestertjes. Daarnaast hebben we –over het plastic heen- een mooie houten vlonder gebouwd met Pergola en klimplanten. Druiven, Clematis en Akebia klimmen gebroederlijk omhoog en geven sfeer en beschutting.

En in plaats van het eerste Zevenblad wordt er nu genoten van de eerste zonnestralen op het terras!