Wat doe je als je als ontwerper opgescheept zit met een grote grindvlakte vol onkruid voor je huis?

We hebben het geluk dat we midden in het veenweidegebied mogen wonen, met heerlijk uitzicht op weilanden en natuur. Iedere dag genieten we van de koeien, vogels, bomen, bloemen en alle andere dingen die bij het buiten wonen horen.

(on)kruid
Wat minder fijn is: de enorme hoeveelheid (on)kruid in de tuin. Al die kruiden en grassen die in de polder zo mooi zijn, vinden het heerlijk tussen het grind van onze oprit. Logisch ook: tussen het kale grind hebben de pionierende zaden geen concurrentie van andere planten, een droog en warm plekje en voldoende ruimte. Op de zakkende en zachte veengrond heeft bijna ieder huis grind als erfverharding.  Dus zijn we met z’n allen wekelijks in de weer met rijven, harken, plukken, schoffelen en (sommigen) spuiten. Een nooit eindigende klus waar je moedeloos van wordt: na twee weken vakantie staat er weer een oerwoud voor je deur.

onkruid omarmen
Dus hebben we na onze vakantie bedacht dat we ook kunnen omdenken. Als we het (on)kruid nu eens niet gaan bestrijden maar omarmen? Dus het gras gewoon lekker tussen de stenen laten groeien en de oprit gaan maaien.  Na verloop van tijd krijgen we vanzelf een stevige, groene grasmat op de oprit. Helemaal passend bij de landelijke paden en boerderijen, veel verzorgder en minder werk. Maar misschien wel het belangrijkste: geen gebruik van gif. Dus goed voor de beestjes onder de grond, waterdieren, insecten en vogels. Toch belangrijk als je bij een natuurgebied woont!

experiment
Hoe het experiment uit gaat pakken? Geen idee… De eerste weken zal wel even een raar gezicht zijn (sorry buren). We houden u op de hoogte!