Hoe ging dat spreekwoord ook al weer?

Na regen komt zonneschijn…

maar na zonneschijn komt hier steeds weer regen…

Vlak voor m’n vakantie had ik het goed geregeld. Ik had hard gewerkt, de hele tuin doorgewerkt. Alle grasjes, springzaad, duizendknopen, klavers. Ik had ze allemaal te pakken. Geschoffeld, geharkt, gesnoeid. Het zag eruit om door een ringetje te halen. Bij thuiskomst zou ik kunnen genieten van een mooi plaatje…

Die vlieger ging dus niet op!
De combi van regen en het warme zonnetje hebben voor een explosie aan onkruid gezorgd in de tuin. Genadeloos is duidelijk welke bodembedekkers toch niet zo bodembedekkend zijn. Ook wordt ik gelijk afgestraft voor luiheid. Het zevenblad waar ik alleen maar de bladeren af had gehaald staat weer vol te pronken (Ik had dus een hark moeten halen en alle planten die besmet zijn, 1 voor 1 uit moeten harken en stukje voor stukje de worteltjes eruit vissen). En alle bijna-rijpe tomaten liggen gebarsten en gespikkeld op de grond.
Als het eindelijk weer eens een paar dagen droog wordt, ga ik genadeloos tekeer in de borders. Alles wat deze weken onkruid doorlaat gaat direct door naar de composthoop.

Wel leuk: De nieuwe herfstborder wordt prachtig.   Alle siergrassen, Sedums, Heleniums en zelfgezaaide Echinacea’s staan nu ook te pronken!